Hani çağdaş Türk şiirinin üstadı, ünlü şair Nazım Hikmet Ran
“Tahir ile Zühre meselesi” adlı şiirinde söyler ya;
“Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil…”
İşte 2024 yerel seçim sonuçları biraz da bu şiiri hatırlattı bana.
Eski öğretim görevlisiydi.
Eski genel sekreter, eski vali.
Son 5 yılın Büyükşehir Belediye Başkanı.
Hükümetin Kocaeli’deki en güçlü siyasi figürü.
Milyarlarca liralık bütçeleriyle, Kocaeli’nin basınını, yayınını, ihalelerini yöneten adam.
Nedendir bilinmez muhalefetin, onun karşısına aday bile çıkarmadığı rakip bir partili!
Tahir Büyükakın.
Bıçağı iki taraflı da kesiyordu.
Dediği dedik, sözünün üstüne söz yoktu.
Büyükşehiri bıraktı, yanına “Küçükakın”ı aldı, İzmit’ten aday oldu(!)
İzmit’i yüzde 3 ile 10 arası farkla alacağız diyordu.
Ama Zühre değildi karşısındaki, kurtuluş savaşı kadın kahramanlarından birinin adını ve ruhunu taşıyordu.
Yüzde 10 fark dediği seçimde, 20 bin oy fark yedi.
Yani, “Sen elmayı seviyorsun diye, elmanın da seni sevmesi şart mı?”
AKP’nin Kocaeli tarihinde en düşük yüzdeli Büyükşehir oyunu aldı.
13’ün 1’ini alacağım derken, 1’e 3 verdi.
İzmit’in yanında Derince ve Karamürsel de gitti.
Belki Türkiye’nin genel eğilimine bakınca, kendini başarılı da görecektir.
Olsun, dedik ya, sen elmayı seviyorsun diye elma da seni sevmek zorunda değil.
Zaten, Tahir olmak da ayıp değil.
Kaybetmek de.
Peki, “Küçükakın” olmak?
Sahi o nerede şimdi?
