Seçimin geride kalması ile birlikte muhalefet bloğunda hala yaşanan durumu ve
Erdoğan’ın yüzde 52 oy almasını anlamlandırma çabası var.
Büyük bir kabullenilmişlik durumu var.
Hatta ilk turda seçimi alıyoruz mesajlarının ardından beklenen olmayınca
Muhalefet bir anda şaşkınlıkla tepki verememiş kabuğuna çekilmiş.
En az 3 günü bu şekilde geçirip siyasetlerini Sinan Oğan, Ümit Özdağ eksenine sıkıştırdılar.
İkinci tur için hiçbir plan yapılmamış gibiydi.
Kocaeli’de sahada Harun Yıldızlı ve Fatma Kaplan Hürriyet olmasa ikinci tur için sokaklara bile inemeyecek duruma gelen örgüt bunu öncelikle kendi içinde halletmeli.
Kolay değil 21 yılın ardından ellerinden kayıp giden bir seçim süreci yaşandı.
Kemal Kılıçdaroğlu ikinci turda yaptığı sert söylemleri ilk tur öncesi yapsaydı, halka yapılan montajları kapı kapı örgütüyle dolaşıp anlatsaydı çok daha yüksek bir oy alabilirdi.
Kalp yapmak Karadeniz ve İç Anadolu’da pek işe yaramadı.
Muhalefet bloğu Kılıçdaroğlu ile değil başka bir adayla çıksa bile aynı seçim sürecini yöneterek bu kadar oyu asla alamayacaktı. Hala bunu kabul etmek istemeyen büyük bir kesim var ve hesaplaşma için bekliyorlar.
Ama hala 21 yıllık iktidarının özellikle son 5 yılını ekonomiden politikaya her açıdan çok kötü geçirmiş,
Halkın tepkisini çekmek için elinden geleni yapmış,
Her şeyiyle ayyuka çıkmış iktidara sadece milliyetçilik söylemeleri üzerinden seçim kaybetmek
Yıllardır yaşananlardan, muhalefetin ders çıkarmadığının en büyük kanıtı.
Erdoğan, seçim sürecini ilmek ilmek beka sloganları ile işlerken, Kılıçdaroğlu’nu ve onun yanındakileri terörist olmakla suçlarken, karşı taraf hala vatandaşa ekonomi anlatmaya vaatler vermeye çalışıyordu.
Zaten ilk turun ardından Kılıçdaroğlu bunu anlayıp propaganda ekibini değiştirdi, söylemlerini sertleştirdi fakat yine de ilk turun ardından bu söylemler vatandaşı ikna etmeye yetmedi.
AKP içinden çıkmış Babacan ve Davutoğlu, Saadet Partisi, üyesinden başka oyu olmayan Demokrat Parti Kılıçdaroğlu’na katkı sağlamaktan çok uzak bir görüntü çizdi.
Ne oy getirdiler ne de Saadet dışında sokakta çalıştılar.
Tek başarılıları CHP’nin vekil sayısını düşürmek oldu.
Hal böyle iken aday tartışması yapmak sadece Meral Akşener’in siyasi beklentilerinin bir sonucuydu.
Zaten bu tartışmaların sonucu olarak İYİ Parti seçmeninin hepsi gidip Kılıçdaroğlu’na oy vermedi.
AKP, son 5 yılda yaptığı tüm yanlış hamlelere rağmen kaybetti gözüyle bakılan seçimi bir aylık bir sürede kendi lehine çevirmeyi başardı.
21 yılın sonunda organize olmuş, tüm iktidar nimetlerinden faydalanan bir partinin karşısında bu kadar organize olamamış bir ekiple yarışması çok sorun yaratmadı zaten.
Tartışma, kavga ve birçok sıkıntının yaşanacağı zaten belliydi ama asıl önemli olan bu sorunlarla nasıl başa çıkılacağıydı. Başaramadılar…
Şimdi, yüzde 48’i başarılı bulmak yerine yönetim anlamında yaptığı hatalara rağmen rakip bloğun nasıl yüzde 52 gibi bir orana çıktığının iyi düşünülmesi lazım.
Hala yüzde 48’i başarı olarak sayacağınıza, neden örgütlerim sahada gereken sertlikte mücadele etmedi,
Karşı tarafın kopyası olan Saadet, Gelecek, DEVA, DP ile ne kadar yol yürünebilir,
İYİ Parti seçmenine ne kadar güvenilebilir?
Karşı tarafın haksız olduğunu ve iftira siyaset ile yüzde 52 oy aldığını nasıl halka anlatamayız sorularının cevaplarını bulamadıkça organize olamamış bir şekilde yerel seçimlere gidilir.
Şimdi ya sert kararlar alacaklar ya da yüzde 48’i başarı olarak görüp yerel seçimlerde ittifak hesaplarına ve iç hesaplaşmalara devam edecekler.
CHP’nin en önemli sorunu Kılıçdaroğlu’nun adaylığı değil, adaylığı sindiremeyenlerin gerekli çalışmayı yapmaması ve seçim sonuçlarının ardından ilk anda satmasıydı.
Artık gerekli öz eleştirilerin yapılması ve yenilginin sahiplenilmesi seçim sonrası sürecin sağlıklı bir şekilde şekillenmesi için acil bir zaruriyet durumu.
